"yalan söylüyorsun!"
- onu ben var ya, ağaçların kuşları sevdiği kadar sevdim mithat. öyle ayakta öyle dimdik.. o karşıdan gelirken öyle pırpırlandı ki içim, içimi sökecektim. köklerimi alacaktım da elime, koşacaktım sanki yol boyu unutup ağaçlığımı.. dermansız dertler gibi dönecektim içime sonra, o yüzünü çevirince benden.. onu ben kimsesizlikten çürümüş, dokunsan kırılacak yanlarımın, bir nefese duyduğu hasret kadar sevdim mithat, öyle büyük..
+ yalansın ibrahim abi..
- yeminlen..
+ yalansın ibrahim abi..
- yeminlen..
keşke kafam bu kadar karışık olduğu vakitte okumasaydım bu yazıyı.
YanıtlaSilşimdi köklerimden çözüldüm sanacağım kendimi.
düpedüz aşk bu ibrahim. yeminlen.
e gördüysen bunu, ne durursun mithat..
YanıtlaSilsevdiysen, koş git, bakma ağaçlığına..
işin en fenası da kökleri bir kere söktün mü yerinden, ki söktüm derinden, öyle zor ki sonbahar hüzünlü bir ağacı oynamak.
YanıtlaSilaslında radikal bir karar, zor bi seçim sökmek kökleri topraktan.. ama bir defa söktüysen bir ömür hüzünlü sonbahar ağacı "olmayı" göze almışsın demektir..
YanıtlaSilçürür gidersin aksi takdirde..