kıyı

"Aç uykulu kulaklarını, beni dinle.
Sihirle işim yok, kendimle de.
Çünkü kaçmak tek derdim
Kıyında doğabileceğim bir güne."

Akıyor gözlerinden, kararlılıkla karışık bir hüzün. Sanki geçen zamanda verilmiş ve tutulmuş sözlerin sancısı kucağında, kurulup da ağırlıklarından yürüyemiyorsun. Önce hepsinden, uyanamıyorsun sen.

Ben, bildiğin ve sevdiğin, şimdilerde gelmediğin belki de gelmek istemediğin, hatta köşe bucak kaçtığın bir şehir.. Yıldızları batırıyorum kendime, knıyorum. Gözlerini görüyorum sonra, kanıyorum daha duymadığım sözlerine. Neden ve nereden gelen bir rüzgarla bilinmez, savruluyorum.

"Aç uykulu kulaklarını, beni dinle.
Büyüyle işim yok, kendimle de.
Çünkü kalmak tek derdim
Kıyına uzanabileceğim bir kentte."

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hasan'ın Rüyası

Aç!