silüet
bazen hatırında yalnız bir siluet kalır. ardına bakmayan, yalnızca giden, karanlıktan aydınlığa, biraz karmaşasına hayatın, terslikleri, aksilikleri önemsemeden giden. nereden düş dünyana girdiği belirsiz, görüp görmediğinden, yaşayıp yaşamadığından bihaber olduğun bir “giden” kalır dünyanda. onunla uyur onunla uyanır olursun, gündüzler gecelerin içine geçer, geceler gündüzlere siner. öyle karanlık, öyle kasvet olur bir türlü uyumayı beceremediğin günler, geceler. bir girdap olur çeker içine seni, en klişesinden. ama tam tanımı da budur ya bunun, düşersin sıradanlığa.
Yazmaya ara verdikçe açıp okuyorum Aslı Aker'i. Yazmaya üşendikçe birer birer "çeviriyorum" yazılarınızı. Satırların arasında kayboldukça daha da artıyor iştahım. Yerine geliyor, yerime geliyorum.
YanıtlaSilKaç zamandır (sizin deyiminizle) "ses" vermiyordum, bir hatırlatayım kendimi dedim.
Karamsarca olacak ama yazmadan edemeyeceğim:
"Artık bir pencerenin önünde, ne kaldı / Oturup geçen dünü düşünmekten başka / Ne kaldı yaşamaya üşenmekten başka?"
(Yeni Bir Yaz Umudu, Dıranas)