Vaktiyle söylemiş sözler I

bir vicdan rahatlatma cümlesidir "dost kalalım".. 

ayrılmak konmuştur bi kere kafaya, gidilip sevgiliye söyleme, sevgiliyle konuşma safhası kalmıştır işin.. 

onca zaman geçmiştir ya hani, biraz bağımlılık biraz alışkanlık biraz bir şeyler olmuştur nihayetinde, elden bir şey gelmez bu hususta.. ama bir cümle vardır akılda, sabittir "dost kalalım".. 

siz sevgilinin karşısında zaman zaman ezik büzük, zaman zaman şahlanmış bir at kıvamında tek başınıza alıverdiğiniz o ayrılık kararından bahsederken, sevgiliniz durumun nereye varacağını fark eder, susar.. 

konuşulmadan, lönk diye alınan bir ayrılık kararı sevgilinin kumaşıyla doğru orantılı bir etki bırakır.. 

olur da sevgili biraz dudak büker, dudak titretir ve dudaklarına 90 derecelik açı ile iki adet göz yaşı indirirse, sizin de "sözde mendil"iniz cebinizden çıkar, "dost kalalım".. 

bunu söylersiniz, hani ortam yumuşasın, göz yaşları kurusun falan diye.. yine kumaşına bağlı olarak sevgili, ya kabul eder bu durumu, günün birinde yeniden sevgili olmak umuduyla ya da ağız dolusu ağır cümleler döker ortalığa.. 

eski sevgiliden dost olmaz.. olursa da o "dostluk" bildiğimiz anlamından başka bir yere doğru sürüklenir. tabi bu tarif, ilkokul aşklarını, saftirik ilk aşkları kapsamaz.. 

kırılan dökülen, ani ayrılık sarsması sonucu yarısını yitiren bir sevgili için dost kalalım, kelin kelliğinin üzerine çıkan çıbanla eş değerdir..